Een stralend licht…
Vreugde en verdriet, liefde en haat, angst en moed, leven en dood… Wij kennen het allemaal of zijn er al eens mee ‘geconfronteerd’. Vreugde in het samenzijn, feest bij geboorte, huwelijk of zomaar een avondje bij elkaar. Met al die mensen om je heen waar je de hele wereld mee aankan. Je hebt ze lief en zij belonen je rijkelijk met hun liefde. Je voelt de kracht die deze liefde op je uitstraalt. Sta je positief in het leven, dan ben je baas over eigen lichaam en geest. Je bent zonder haat en oordeel. Je bent immers geboren om lief te hebben en te waarderen. Ook heb je waardering voor het leven dat eindig is, omdat ook jij dan je ogen voor de allerlaatste keer sluit. Je brengt daarmee – ongewild – heel wat teweeg. Al jouw vrienden en familie laat je vol ongeloof achter. Ze vragen zich zoveel af. Hoe kon het gebeuren, waarom zo snel, waarom jij? Al die vragen zullen voor altijd onbeantwoord blijven. Dat dit verdriet met zich meebrengt, doet pijn. Ontzettend veel pijn. Want het was zo vanzelfsprekend dat jij nog even zou blijven. Op zo’n moment staan we stil bij de dood en voelen dat het leven niet zo vanzelfsprekend is. Dat iedere dag overgaat in een andere en je na een gezonde nachtrust weer ontwaakt en iemand mag aanraken, kussen, voelen en blij mag zijn… Dat is ons gegeven. Die ‘bubbel’ aan gebeurtenissen en ervaringen is een wereld vol eigen creaties. Als die ‘bubbel’ uit elkaar spat en jij er niet meer bent, komt de – heilzame – rouw voor de achterblijvers. Mooie herinneringen aan jou komen weer naar boven en zetten je in een stralend licht. Met een glimlach denken we dan… Wat hadden wij een prachtige tijd samen.
