Samen onszelf zijn…

Volledig in het zwart gehuld, meerdere piercings in elk oor en tatoeages ‘all over’, zoekt een groepje in het zwart een plaats aan een van de tafels op het binnenhofje. In een zwarte wandelwagen ligt een baby te slapen. Moeder met ‘dreadlocks’ en een zwaar opgemaakt gezicht, is duidelijk niet onder de indruk dat mensen haar aanstaren.

Ze loopt naar de bar en vraagt of ze het flesje melk voor haar kindje kan opwarmen. Helaas is ze hier op een plek waar alleen wijn geschonken wordt. Een van de dames achter de bar – waarschijnlijk bewoner aan dit hofje – neemt het flesje aan en zegt het wel even in een pannetje water op te warmen. Lachend neemt de moeder plaats naast drie andere ‘Gothics’ aan de tafel, waar wij juist van een kaasplankje en een glas wijn genieten. Door de bediening met strohoedjes en de ‘chansons’ uit de enorme geluidsboxen wanen wij ons in Frankrijk. Het groepje valt hier op. Op het moment dat mijn lief een tweede glas wijn haalt, kan ik het niet nalaten om naar de gesprekken van deze, bijzonder uitgedoste, mensen te luisteren. Ze lachen en maken een relaxte indruk. Een van de mannen heeft een zwarte ring door zijn neus en een punkkapsel. Ze hebben het over bijeenkomsten waar ik het bestaan niet van ken. Over subculturen net over de grens en een ‘underground’ feest, waar je alleen in bepaalde kledij binnenkomt. Duister, is mijn eerste gedachte. De kleine krijgt het flesje en ik vraag nieuwsgierig aan de moeder of het een jongen of meisje is. ‘Een meisje’, zegt ze. ‘Een ongelukje.’ Ze voegt er snel aan toe dat de kleine heel welkom is. ‘Ik dacht geen kinderen te kunnen krijgen en zie hier, op mijn 42^ste krijg ik haar in mijn schoot geworpen.’ Ze glundert en ik roep spontaan dat dit dan toch wel een geschenk uit de hemel is. Haar vriend, vader van het kind, kijkt me aan en zegt, ‘Laten we het maar op een geschenk houden’. Ik lach als een boer met kiespijn en kan me wel voor mijn kop slaan. Natuurlijk, ‘Goths’ of ‘Gothics’, zoals de meeste mensen hen betitelen, staan los van elke levensovertuiging en religie. Een groot deel van hen is atheïst of agnost. De hemel laten ze voor wat het is. We vervolgen onze weg en al lopende bekijk ik de menigte. Zoveel verschillende mensen met verschillende gewoontes, andere culturen of leefstijlen, samen op een zondagsmarkt.  Allemaal genietend van de zon, een ijsje, kaasplankje met een glas wijn. De een op zoek naar leuke antieke spulletjes, de ander om een praatje te maken met vrienden of bekenden. Eenieder gelukkig in zijn eigen wereld. Onze planeet is vol ‘vreemde wezens’ en daar ben ik er gelukkig een van. Verbonden met anderen, ondanks cultuur, ras of levensovertuiging. Mensen die hun eigen gang gaan en zich uiten, zoals zij zich willen uiten. Niet meer vasthouden aan wat als ‘normaal’ wordt beschouwd. Volledig zichzelf zijn. Invloedrijke mensen, volgers, gelovigen, strijders, initiatiefnemers, spiritueel leiders en gidsen weten elkaar te bewegen. Is de mensheid dan toch aan het evolueren naar een dimensie waar we samen onszelf kunnen zijn…?