De stilte voorbij…

Als straks de stilte voorbij is, wat dan? Gaan we dan weer massaal met de auto naar ons werk of zoeken op zondag de gekte op, op die overvolle winkelboulevards? Raken weer gestrest over te halen deadlines en verliezen onszelf daardoor weer uit het oog? Hebben we dan echt niets geleerd? Die vraag blijft in mijn hoofd rondtollen.

Ik kan me namelijk niet voorstellen dat de stilte, die we nu ervaren, dan voorbij is. Zeker, deze afschuwelijke periode met veel verdriet en onrust over wat ons overkomen is, maakt veel in mensen los. Denk aan de slachtoffers van dit virus. God, wat mag je dan iedere dag danken dat je er weer mag zijn. Dank vooral ook al die mensen die voor ons ‘aan het front’ staan. Medemensen in de zorg, hulpverlening en niet te vergeten de ondernemers die ons van ons ‘dagelijks brood’ voorzien. Al die mensen verdienen een lintje! Echt! Niet op de laatste plaats zijn zij de mensen die ervaren hoe waardevol stilte is, als ze na een zware dag weer huiswaarts keren om rust te vinden. Een belangrijk oplaadstation om de dagen daarna weer paraat te staan. Zij weten hoe belangrijk die adempauze is.

Heeft de stilte jou na deze periode niets gedaan, maakte je eerder gek dan rustig, dan heb je volgens mij niet goed geluisterd. Niet naar jezelf en niet naar de stilte in jezelf. Daar waar juist je kracht ligt om alles te boven te komen, anders te gaan denken en te doen. Daar waar je lawaai inwisselt voor rust, stilte bent gaan ervaren als totaal niet saai. Daar waar je het stemmetje in je hoofd tot bedaren wist te brengen, je mobiel je niet indoctrineerde en het nieuws liet voor wat het was. Alleen als je daar geweest bent, weet je dat het hierna anders kan. Dat je een vuist durft te maken tegen alles wat jou niet (meer) dient. En tijd, vooral veel tijd voor vreugde, saamhorigheid en plezier binnenlaat.

Ik ben geen goeroe of god, maar ik leerde in mezelf de stilte te vinden. Kwam niet in een burn-out of ernstige overspannenheid terecht. Was dat gelukkig voor. Heb jij die stilte in jezelf ervaren, dan wil je nooit anders meer, nooit meer terug naar de drukte (vaak om niets). Eenmaal de rustgevende stilte omarmd, gaat er een prachtige wereld voor je open. Je hoort de vogels fluiten, glimlacht bij een vervelende opmerking en leert zowaar de taal van zwijgen kennen. Ja, de stilte brengt met zich mee dat je mensen met andere ogen gaat zien, dieper en intenser dan ooit tevoren. Je leert dat ieder ander mens op zijn manier, op zijn tijd, zal inzien dat stilte ons grootste goed is. Niet alleen voor hemzelf, maar voor de totale mensheid op aarde. Ja, zelfs de aarde herleeft onder jouw liefdevolle aandacht, tilt haar tot een dimensie, zo hoog, dat een ongekende energie alle ellende als sneeuw voor de zon wegspoelt. Eenmaal geleerd wat deze periode ons heeft willen zeggen, zullen wij de waarde van dit leven inzien. Eenmaal de stilte voorbij… Komen wij samen tot nieuwe inzichten.