Afstemmen op stilte…
In ons leven worden we dagelijks ‘gestoord’. Door TV, radio of geluiden uit de directe omgeving. Stoorzenders nemen – gewild of ongewild – bezit van je brein. Het begint ’s ochtends vroeg al als je (per ongeluk) de wekkerradio op de meest luidruchtigste zender hebt gezet. Je bent klaarwakker! Niet alleen door het voortdurende geklets, de keiharde muziek of het nieuws in de ‘repeat mode’, maar ook door de ene na de andere reclamespot… Ik heb mijn ogen net open! Als je niet snel genoeg bij de uitknop komt, slaat je hart over, gaat je bloeddruk omhoog en dendert het in je hoofd. Zo startte jarenlang onze dag ook met een radiozender waar je hyperactief van werd. Nu zijn mijn ochtendmomenten heilig en begin ik zonder radio aan de nieuwe dag. Los van luidruchtige deejays of andere invloeden van buitenaf doe ik yoga op de mat. Mijn lief laat het gebeuren en doet ‘in gedachte’ mee. Komt het verstand dan met de jaren of kun je er, als je wat ouder wordt, gewoon niet meer tegen? Geen idee. Ik weet wel dat mijn dag goed begint, zo zonder geluid, zonder stress. Praten doen we even niet. Ook de hond kent dit ritueel en houdt zich koest. Hij wacht braaf totdat de baasjes beneden zijn en hem uitlaten. Dan pas komt er leven in de brouwerij en worden de eerste gesprekken gevoerd. De dag kan beginnen!
Afstemmen op stilte doe je meestal in je eentje. En het hoeft echt niet alleen ’s morgens in alle vroegte te zijn. Hoewel het een geweldige start van de dag is als je die tijd voor jezelf (al dan niet op de mat) neemt. Ik benijd anderen dus niet die gejaagd uit bed springen, snel een douche nemen, boterham in de mond steken, auto starten en zo de file in rijden. Misschien heb ik als zelfstandige makkelijk ‘kletsen’, er is niet echt een baas die op mij wacht. Tenzij er een dringende afspraak in mijn agenda staat. Het halfuurtje voor mezelf werkt op mijn gestel en op mijn innerlijke vezels. Mijn lichaam laadt zich op en mijn hersenen hebben zaak en noodzaak van elkaar kunnen scheiden. Je krijgt bij de laatste zonnegroet zo’n boost, dat de dag niet meer stuk kan. De hond mag nu wel naar buiten, het heeft – voor hem – lang genoeg geduurd. We laten de geluiden maar binnen, het afstemmen op stilte is voorbij. En wandelen we een stukje verder dan het gebruikelijke rondje dan zijn de vrolijke vogelgeluidjes in het bos een extra cadeautje.
