Canto Ostinato…
In een vloeiende beweging zet ik de eerste woorden op papier. Gewoon omdat vanuit mijn bovenkamer een ingeving komt om over te schrijven. Ik ben de laatste tijd in de ban van het menselijk brein. Ik lees er steeds meer over, volg podcasts over de functie en werking van ons brein, wat het allemaal absorbeert en wat niet. Ook lees ik verhalen van anderen die geheeld zijn van traumatische ervaringen (jaren opgeslagen in dat brein) en hoe zij hun leven met bijvoorbeeld verdriet of verlies opnieuw wisten in te richten. De sporen van verdriet door verlies is aan de buitenkant vaak niet aan iemand af te zien. Hoewel, het kan voor meer rimpels en grijze haren zorgen en voelt het alsof je in no-time een paar jaartjes ouder bent geworden. Zo voelde dat ook voor mij na het verlies van mijn ouders. Toch zit vanbinnen nog wel dat jeugdige kind, de positieve lachebek, maar ook het kind dat heel goed alleen kon zijn. Steeds vaker komt dat stille meisje in mij terug en voel ik mij wijzer dan ooit. Laat me niet gek maken door wat de wereld van mij zou kunnen denken. Die wereld, hoewel in razend tempo en met veel onrust, draait toch wel door. Bekijk het van een afstand en waak voor een veelheid aan negatieve informatie aan je brein. Straal liefde uit en koester momenten in rust, in de natuur, met dierbaren en gelijkgestemden. Je bewustzijn opent zich als een lotusbloem (die staat voor innerlijke groei), het brein observeert en laat los wat niet dient. Ik ben mij bewust van die groei, op een veel dieper, spiritueel niveau. De ervaringen uit het verleden zijn waardevol, ze hebben bijgedragen aan wie je nu ben. Door open te staan voor nieuwigheden, positieve inspiraties, kun je veel gebeurtenissen uit het verleden een plekje geven en kom je veel meer bij Jezelf. Je ware ik. Als ik lees waar anderen mee kampten of nog steeds mee kampen, dan prijs ik me gelukkig dat ik de kracht heb of door de jaren heen het inzicht heb gekregen om in elke situatie de zon te zien schijnen, bewust te zijn van de waardes van het leven. Dankbaar voor de lieve mensen om me heen, dankbaar dat ik er mag zijn. Zie het leven als een Canto Ostinato, een magisch eeuwigdurend pianostuk. Het gaat ritmisch en rustig van start om in een bepaald tempo alle levenslessen te belichten, van vrolijk, onbezorgd en liefdevol naar een climax van plezier en verdriet, van gewin en verlies, waarna alle bevindingen in een rustige cadans samenkomt. De herhalende melodie van de Canto (of cantate) is zoals het leven bedoeld is. De ritmische aaneenschakeling van pianostukjes maakt het tot een magisch compositiestuk van componist Simeon Ten Holt. Alleen in die magische flow moet hij tot zijn Canto Ostinato zijn gekomen.
