Sha la la, oh baby…
‘I’ve been gone so long’. Al Green komt uit mijn speakers en ik laat me meevoeren op de melancholische stem van deze Amerikaanse gospel- en soulzanger. Zijn stem is, als je bekend bent met de grootheden in Soul en R&B, wel het meest bekend om zijn fijngevoeligheid en de onvoorwaardelijke liefde die in zijn stem doorklinkt. Elk nummer staat bol van hartstocht, genegenheid, maar kent ook ondertonen van eenzaamheid. Iets waar we allemaal in ons leven mee te maken hebben en waar je je op momenten zo in kunt verliezen. Met zijn stem beweegt hij je zachtjes naar een eeuwigdurende ritme, een ritme waar je eerst nog voorzichtig je ene voet naast de andere zet om vervolgens volledig in trance heupwiegend te dansen! Soul is doordrenkt met liefde en, oh mijn god, wat ben ik blij dat ik deze muziekstijl al jong heb mogen ‘ontvangen’. Zit het even niet mee, dan gaat de cd in de recorder en zing ik keihard mee. ‘I can dance, dance, dance, dance, dance, dance’! Ik was amper 20 toen Al in mijn leven kwam. Een periode van zoeken, ontdekken, (on)verstandig veel uitgaan en dansen tot in de vroege uurtjes. Daarna verdween hij naar de achtergrond, maar op feestjes kwam deze zingende dominee altijd wel een keer voorbij. Soul en gospel verweven tot vrolijke, liefdevolle, nummers. Zorgvuldig gekozen tekst vol hartstochtelijke woordjes, alleen voor mij bestemd… Luisteren naar zijn stem, is luisteren naar een hogere macht. Je meeslepende stem, zoals in ‘Tired of being alone’. Kom Al, nog een octaaf hoger, breng me in extase, gedachten zijn er niet meer. Het enige wat ik nog wil is je vastpakken, in trance raken, dansen, zingen, liefhebben…
Sha la la, I am so happy.
