De werkelijkheid…

“Wat is de werkelijkheid eigenlijk?”, vroeg mij laatst iemand. “Voor jou een andere, dan de mijne”, zeg ik bewust. Ik krijg een vragende blik. “Jouw werkelijkheid is toch dezelfde als de mijne! Die stoel waar jij op zit is grijs, dat zie jij en dat zie ik”. Ik lach, het is niet duidelijk wat ik bedoel. En leg uit. “Aan dit meubel, waar ik op zit, hebben we een naam gegeven. Stoel. Ons oog registreert formaat, patroon en kleur. Maar jouw kleur grijs is misschien wel een ander grijs, dan wat ik bij grijs in gedachte heb. Dat wil dus zeggen dat ik niet dezelfde werkelijkheid van die stoel heb.” Nog meer vraagtekens! “Laat ik het zo uitleggen. Jouw werkelijkheid ontstaat door de gedachten die jij creëert. Gedachten vormen je, geven een beeld van jouw leven en jouw omgeving. Wil jij een andere werkelijkheid, bijvoorbeeld, dat huisje op het strand, dan doe je er alles aan om daar binnen no-time met de voeten in het zand te zitten. Je legt een natuurlijke weg af naar jouw werkelijkheid, namelijk zielsgelukkig zijn in dat huisje op het strand! Maar nu komt het. Die werkelijkheid is van jou. Alleen van jou. Wil je dat iemand naast je komt zitten op datzelfde strand, in datzelfde huis, dan zal hij of zij zijn of haar werkelijkheid daarop aan moeten passen. Dat is niet eenvoudig. Daarom stellen we regelmatig onze plannen bij of streven we (samen) naar die gezamenlijke waarheid. Iets tussen (liefhebbende) mensen.” De volgende dag krijgt dit onderwerp een andere lading als mij een verhaal ter ore komt. Een minder plezierige vorm van de werkelijkheid omdat de medemens in staat is zijn of haar werkelijkheid op te dringen aan de ander, zodat de ander in dat verhaal gaat geloven en niet de kans krijgt om te zijn wie hij of zij is. Blijf je diegene volgen of sla je jouw vleugels uit op zoek naar je eigen ik…? Het is werkelijk helemaal aan jou.