Vind de stilte in jezelf…

Als een boek mij boeit, lees ik het nog eens. Om de woorden nog iets beter te laten beklijven. Uit spirituele boeken haal ik inspiratie. Steeds vaker koop ik boeken die mij iets meegeven, betekenisvol zijn. Soms markeer ik in die boeken hele zinnen om ze te onthouden voor de momenten dat ik weer eens afdwaal, op zoek naar inzichten.

Te vergelijken met een wandeling door het bos, waar de natuurlijke energie mij op inspirerende gedachten brengt. Of nog liever, een wandeling langs het strand, de zon zien op- of ondergaan. Bronnen van energie en ingevingen. Maar terug naar het boek. Op de kaft van het boek is een wirwar aan lijnen te zien, vergelijkbaar met de wirwar in je hoofd. Eronder staat in vette letters: ‘Niet meer alles moeten’. Het zegt genoeg. Het boek geeft de lezer handvatten om non-essentiële zaken van essentiële zaken te scheiden. Want hoe blijf je in jouw eigen kracht als anderen veel van je eisen? Hoe creëer jij eindelijk eens tijd voor de dingen die je al jaren van plan bent om te doen? Hoe laat je los wat niet belangrijk (meer) voor je is? Waar wil je werkelijk je aandacht aan geven? Hoe stap je iedere dag met een smile uit je bed en weet je in elke nieuwe situatie de belangrijkheid van iets in te zien? Is het goed, voelt het goed, moet het of kan het later, geeft het energie of vergt het veel van je? Doe je het uit vrije wil of doe je het omdat het moet? Zo ook in relatie met mensen. Gaat de relatie moeiteloos, respectvol, zonder wroeging, dan is er geen ruis en zit je nooit met een onaangenaam gevoel in je buik. Ben je van plan op een prettige, respectvolle manier met elkaar om te gaan, met oog voor andermans verhaal, dan heb je een vriendschap voor het leven. Elkaar in waarde laten betekent naar elkaar luisteren, ook al ziet hij of zij de zaken anders. Veranderen kun je hem of haar niet, je kunt alleen jezelf veranderen.  Greg McKeown beschrijft hoe hij tot inzichten kwam in zijn eigen drukke leven als journalist. Zo herkenbaar. Hoe zijn leven veranderde door de wereld om hem heen anders te benaderen, aan te geven wat nog belangrijk voor hem is, en wat niet. In mijn leven heb ik, met vallen en opstaan, geleerd onderscheid te maken tussen zaken die er echt toe doen en zaken die me teveel energie kosten. En ja, ik val nog wel eens door de mand, maar leer daar weer van. Deels door goed naar mijn omgeving te kijken en deels door me te verdiepen in mijn eigen ik-je. Stress en drukte vermijdend door stil te zijn. En daardoor de juiste keuzes weet te maken. Als ik door het boek blader, gaan mijn gedachten terug naar dat kleine meisje van 3. Zittend in haar stoeltje voor het grote raam, even alleen gelaten omdat papa en mama beneden in de winkel druk waren. In dat stoeltje zitten vond ik geen straf. Het uitzicht op het plein gaf rust. Nu snap ik dat dit momenten waren die mij gevormd hebben tot iemand die urenlang alleen en vooral ook stil kan zijn. Praten doe ik wel als mij de gelegenheid geboden wordt vanuit mijn hart te mogen spreken. Dan neem ik gretig die ruimte, met waardering voor ieders eigen proces en levensbeweging… Vertrouwend dat zij hun stiltes ook zullen vinden en tot inzicht komen dat niet meer alles moet.